W lipcu 1955 roku podjęto decyzję o uruchomieniu seryjnej produkcji Syreny w FSO w Warszawie. Zmieniono założenia produkcyjne. Postanowiono mianowicie, że docelowa roczna produkcja osiągnie poziom 10 000 sztuk. Decyzja ta spowodowała konieczność zmiany technologii wytwarzania nadwozia. Do produkcji zakwalifikowane ostatecznie całkowicie metalową konstrukcję nadwozia o nieco zmienionej sylwetce.
W roku 1957 wyprodukowano 200 Syren, których elementy nadwozi były wykonywane ręcznie. Podobnie wykonano pierwszych 300 sztuk w następnym roku, ale dalsze egzemplarze miały już nadwozie wykonane z elementów tłoczonych. Należy tu podkreślić, że Syrena była konstrukcją kompromisową wynikającą z jednej strony z bardzo ograniczonych środków finansowych na ten cel. Z powyższych względów w tym pojeździe zastosowano znaczną liczbę części i podzespołów pochodzących z samochodu Warszawa, co przyczyniło się do dużej masy własnej pojazdu wynoszącej 950 kg. (źródło: Ocalić od zapomnienia)
Syrena 100 (1957) - kareta 4-osobowa, 2-drzwiowa. Nadwozie całkowicie blaszane osadzone na ramie. Bagażnik dostępny z zewnątrz. Szyba przednia i tylnia panaromiczna. Zawieszenie przednie i tylne na poprzecznych resorach piórowych z amortyzatorami dźwigniowymi. Napęd przedni zespolony z niesynchronizowaną skrzynią 4-biegową i wolnym kołem. Silnik S-15 dwusuwowy, 2-cylindrowy o pojemności 744cm3 i mocy 27KM. Koła z oponami 5.25-16. Obciążenie użyteczne 330 kg. (źródło: książka)
|
wysokość - 1530mm źródło: Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie |
